12 گیاه پاییزی برای پرندگان گرده افشان

با اتمام تابستان و میوه‌های فصل بهار، فصل پاییز با میوه‌ها و برگ‌های آرام و ملایم خود آغاز می‌شود، اما این نباید به معنای پایان خدمت برای پرندگان گرده افشان باشد. ۱۲ گیاه برتر پاییزی را کشف کنید که به پرندگان گرده افشان در ماه‌های کمبود منابع غذایی کمک می‌کنند.

گیاهان برای پرندگان گرده افشان
همانطور که تابستان پر از گل و گیاهان است و به پاییز می‌پیوندد و میوه‌ها و برگ‌های خوشایند از گیاهان فراهم می‌آید، احتمال دارد که شیره و گرده‌ای که در دسترس است، کمتر از نیاز زنبورها، پروازگردها و پروانه‌ها برای ذخیره برای زمستان باشد.

شما می‌توانید با معرفی تنها چند گیاه برای پرندگان گرده افشان پاییزی به فضای باز خود، به این حشرات کمک کنید.

۱) گونه‌های Hylotelephium (سنگ‌تراشی، سدوم)

Hylotelephium ‘Autumn Joy’ قبلاً در جنس Sedum شامل می‌شدند، این گیاهان چندساله مقاوم به خشکی در انتهای تابستان به اوج خود می‌رسند؛ گلهای پهن آنها، پر از گلهای کوچک و ستاره‌ای صورت می‌پذیرد و در پاییز برای زنبورها یک مگنت کامل می‌شود.

سنگ‌تراشی‌ها نگهداری کم و رشد آسانی دارند و بسیار چند منظوره هستند، با رقم‌های مختلفی برای هر محیط از مرزهای گیاهی پهن (برای مثال ‘Herbstfreude’ (معروف به ‘Autumn Joy’) تا جعبه پنجره‌ای کوچک (برای مثال مجموعه SunSparkler).

ویژگی تیره‌برگ ‘Bertram Anderson’ که دارای مدال طلای برگزیدهٔ جامعهٔ باغبانی است، به ویژه جذابیت زنبورها را دارد، در حالی که دیو گولسون توجه می‌کند که ‘Autumn Joy’ علاوه بر زنبورها و سوسک‌های هلیکوپتری، همچنین “به ویژه برای پروانه‌ها که برای هیبرنیشن زمستانی خود ضخیم می‌شوند، جذاب است”.

با کاشت آن در مکانی آفتابی در خاک خشک و با درصد جلبک کم، در جلوی مرز، در باغ کوچک کاغذی یا سنگی، یا در گلدان‌ها یا جعبه‌های پنجره می‌توانید از آن بهره‌برید.

۲) Fuchsia magellanica (گوش‌های بانو)

این درختچه مقاوم با گلهای نازک و زیبایش به اندازه‌ی کافی حاوی زهر و شهد است. در واقع، Fuchsia magellanica و رقم‌های مختلف آن در یک مطالعه توسط نیک تیو شناسایی شده‌اند که مسئولیت تولید ۵۰٪ از مجموع شهد تولید شده در ۵۹ باغ در بریستول در ماه‌های سپتامبر و اکتبر را بر عهده داشتند – بیشتر از هر گونه دیگری.

با گلهای بلند و لوله‌ای خود، گوش‌های بانو شهد فراوانی را برای زنبورهای دارای زبان بلند، پروانه‌ها و پروانه‌های شبانه فراهم می‌کنند. با گل دادن تا زمانی که اولین یخبندان زمستانی را می‌بینید، این گیاه یک گزینه عالی برای حمل کردن پرندگان گرده‌افشان از تابستان به اوایل زمستان است.

با کاشت آن در مکانی از آفتاب تا سایه کامل، در وسط مرز یا در یک کانتینر بزرگ می‌توانید از آن بهره‌برید.

3) Dahlia ‘Bishop of Llandaff’

این گونه پرآواره‌ی گل دالیا، برندهٔ جایزهٔ افتخار باغ‌ها است و به خاطر ترکیب گلهای قرمز درخشان و برگ‌های مسی عمیق و چشم‌گیرش مورد تقدیر قرار می‌گیرد؛ که تضادی نمایان می‌کند. اما این گل فقط توسط ما باغبان‌ها دوست داشته نمی‌شود – برخلاف انواع پمپوم و کاکتوسی، گل‌های باز و ساده این کوتوله به آسانی به گلبرگ‌های دارای گرده‌اژدها دسترسی دارند که این یکی از بهترین دالیاها برای کاشت برای زنبورها می‌کند.

مکان کاشت: در وسط یک مرز آفتابی یا در یک کانتینر بزرگ، با کندوکاوی توبرها یا جابجایی در داخل در طول زمستان برای محافظت از سرما.

دالیا در چندین فهرست گیاهان توصیه‌شده برای پرندگان گرده‌افشان شامل نشده‌اند، اما گونه‌های باز مانند این گونه می‌توانند به عنوان یک مگنت عالی برای زنبورهای عسل باشند.

4) Hedera helix and Hedera colchica (ivy)

ایو به عنوان یک گیاه باغی بسیار نقصان‌پذیر مورد انتقاد قرار می‌گیرد، اما ارزش آن برای جانوران بسیار زیاد است. حتی یک نوع زنبور تخصصی به نام زنبور ایو، کالتس هدروآی، وابسته به گلهای ایو به عنوان منبع غذای اصلی خود می‌باشد. این مهمان جدید که برای اولین بار در بریتانیا در سال 2001 ثبت شد، زمان خروجش را برای گلدهی ایو تنظیم می‌کند، چون گرده گل ایو را دوست دارد. در حالی که زنبورهای دیگر در ماه سپتامبر شروع به کاهش فعالیت می‌کنند، زنبور ایو همچنان در حال فعالیت است.

اجازه دادن به این گیاه بومی بریتانیایی برای رشد و گلدهی در جاهایی که می‌توانید، زنبور ایو و بسیاری از گرده‌افشان‌های دیگر را تشویق می‌کند، همچنین برای گونه‌های مختلفی از موجودات بدون مهره به عنوان محیط زیست و برای پشتیبانی از پرندگان با میوه‌ها و پوشش مخصوص برای تخم‌گذاری، پشتیبانی می‌کند.

از آن برای کاشت استفاده کنید: احتمالاً در جایی قرار داده‌اید که به طور طبیعی رشد می‌کند! ایو با خوشحالی در تقریباً هر مکانی رشد می‌کند و برای مناطق مشکل مانند سایه‌ی خشک، پوشش زمین خوبی ارائه می‌دهد.

گلهای ایو در پایان فصل به قدری مورد تقاضا هستند که می‌توانند مورچه‌ها، زنبورها، زنبورهای وز و پروازی و پروانه‌ها را با خود جذب کنند.

5) Salvia greggii and S. microphylla (autumn sage, baby sage)

سالویا میکروفیلا و س. گرگی (سالویا پاییزی، سالویا کودک)

هر کسی که سالویا را کاشته باشد، متوجه می‌شود که این گیاه به طرز جذابی برای زنبورها جلب کننده است. این دو گونه و انواع زیادی از آن با گل‌هایی در تقریباً هر رنگ ممکن به پاییز ادامه می‌دهند و به عنوان یکی از بالاترین منابع عسل پاییزی در نظر گرفته شده‌اند.

سالویا میکروفیلا و دو از انواع آن – صورتی گرم رنگ ‘Cerro Potosí’ و صورتی زردآسمانی ‘Ribambelle’ – دارای جوایز AGM هستند، در حالی که انواع برگزیده‌شده س. گرگی شامل ‘Royal Bumble’ (قرمز درخشان) و ‘Dyson’s Joy’ (بنفش مایل به زرد آهکی) هستند.

در کجای باغ کاشته شود: نزدیک جلوی یک مرز خورشیدی و خاک خوب‌زه‌کشیده. برخی از انواع ممکن است در مناطق خیلی سرد به محافظت در زمستان نیاز داشته باشند.

6) Honeysuckles (Lonicera periclymenum, L. japonica and L. caprifolium)

بنفشه (لونیسرا پریکلیمنوم، ل. ژاپنیکا و ل. کاپریفولیوم)

بنفشه‌ها آخرین منبع عسل پاییزی کلانی هستند که در بررسی بریستول شناسایی شده‌اند. اگرچه مشارکت عسل آن‌ها در ماه ژوئن بیشینه می‌شود، اما فصل گلدهی طولانی بنفشه‌ها به این معنی است که آن‌ها تا عمق پاییز یکی از عوامل مهم باقی می‌مانند. گل‌های بلند و خوشبوی این پیچک‌زن چهار فصل اغلب مورد علاقه مارمولک‌ها – زنبورهایی ضرور برای گرده‌افشانی که اغلب به جلوی همکاران خود در نهار ترجیح می‌دهند – هستند.

بنفشه گیاهی چند منظوره برای جلبکاران (به خصوص گونه بومی بریتانیایی لونیسرا پریکلیمنوم) است، بنابراین میوه‌های قرمز چسبناکی تولید می‌کند که توسط پرندگان دوست داشته می‌شوند. همچنین موشکان برای تغذیه و محل ساخت ویلای خود به بنفشه اعتماد می‌کنند – آن‌ها برای ساخت ویلای خود از پوسته بافته‌ای استفاده می‌کنند و در پاییز از شیره آن تغذیه می‌کنند.

کاشت: در مکان‌های خورشیدی یا نیمه سایه، روی یک ترلیس، پرگولا یا حیاط. شدت بوی آن در شب افزایش می‌یابد، بنابراین کاشت نزدیک به منطقه نشست مناسب است.

7) Helenium ‘Moerheim Beauty’ (سرخوش)

اگرچه گل‌های لوله‌ای مانند گل‌های بنفشه، سالویا و گل هوچا، غنی از شیره عسل هستند، اما همه گونه‌های جلبکاران زبانی کافی بلند برای رسیدن به شیره عسل ندارند. برعکس، گل‌های باز و شبیه به پایوند برای مخاطبان زیادی مناسب هستند و به ویژه برای زنبورهای تک زبانه کوتاه ارزشمند هستند.

Helenium گیاهانی عالی برای وارد کردن رنگ‌های جلب‌کننده به حاشیه‌ها بعد از اوج تابستان اصلی هستند و به آن‌ها کمک می‌کنند که تا عمق پاییز همچنان اثر گذار باشند. این کشته‌رنگ مسی دارای مدرک AGM است و به عنوان یکی از 16 گیاه برتر جلب‌کننده‌ها توسط پروفسور دیوید گولسون، بنیان‌گذار انجمن حفاظت از زنبور عسل توصیه شده است.

کاشت: در یک مکان خورشیدی به سمت جلوی حاشیه، با ارائه پشتیبانی برای نتایج بهتر

8) Symphyotrichum novi-belgii (مایکلماس دیزی)

دیگر گل بازی که برای جمعیت گسترده‌ای از جلبکاران قابل دسترسی است، مایکلماس دیزی (Aster novi-belgii) یکی از انتخاب‌های برتر هلن بوستوک، متخصص حیات وحش ارشد RHS است. این گیاه دائمی دیرگلدهی عالی برای وارد کردن رنگ‌های پاییز به حاشیه‌ها است. از بین تعداد زیادی رقم انتخاب کنید، اما به خاطر داشته باشید که لایه‌های کمتری از پتال به معنای بیشتری از شیره عسل هستند!

کاشت: در آفتاب کامل یا نیمه سایه، در وسط حاشیه. همراه با گیاهان چمن زینتی همخوانی دارد. رقم‌های کوچک‌تر مناسب برای ظروف یا جلوی حاشیه هستند.

9) Elaeagnus x submacrophylla (اولیستر، ابینجی سیلوربری)

شما حتی ممکن است گل‌های کرم‌رنگ کوچک این گیاه همیشه سبز محبوب را توجه نکرده باشید، اما حشرات خصوصاً زنبورها حتماً توجه می‌کنند.

قبلاً با نام Elaeagnus x ebbingei شناخته می‌شد، این یک گونه خصوصاً دیرگلدهی از اولیستر است که در ماه‌های اکتبر و نوامبر می‌گلد تا منبع ارزشی شیره عسل پاییزی برای “تعداد زیادی از زنبورهای عسل و زنبورهای ملکه که برای خواب زمستانی چاق می‌شوند” فراهم کند، به گفته دیوید گولسون.

اولیستر یا ابینجی سیلوربری واقعاً یک گیاه همه‌کاره است: اون مقاوم و بی دردسر است، گل‌هایی با بوی خوشبو دارد، در آوریل میوه خوراکی می‌دهد، حتی نیتروژن را تصفیه می‌کند و ارزش مغذی خاک شما را افزایش می‌دهد و به معنای افزایش ارزش مغذی خاک نیتروژنی به معنای مالچ استفاده می‌شود.

با این در نظر، انتظاری برای اولیستر x submacrophylla وجود ندارد. با برگ‌های تیره سبز و زیر سفید، این گیاه در سادگی خود شیک است و برای سفید کردن چمن‌زنی مناسب است، اما اگر به دنبال چیزی جذاب‌تر هستید، ترجیحاً ‘Gilt Edge’ یا ‘Limelight’ را امتحان کنید. در عین حال، ‘Compacta’ مناسب برای باغ‌های کوچک است.

کاشت: به عنوان یک حاشیه یا نقطه تمرکز همیشه سبز، در آفتاب یا سایه نیمه‌تاریک

10) Ceratostigma plumbaginoides (پلومباگو سخت)

یکی دیگر از مورد‌پسند‌ترین گیاهان هلن برای پاییز، این گیاه دائمی با طراحی پر رشد و کم‌بلندی دارد که آن را برای پوشش زمین یا ایجاد یک موج رنگ در جلوی حاشیه بسیار مناسب می‌کند.

گل‌های آبی کبالتی زنده در برابر برگ‌های کمی قرمز رنگ قرار دارند، که رنگ آن تا پایان پاییز تشدید می‌شود. یک بار ایجاد شده، پلومباگو سخت نگهداری کمی دارد و مقاوم به خشکی است و بیشتر جذب پروانه‌ها و پروانه‌های روزانه می‌شود.

کاشت: در آفتاب تا سایه نیمه‌تاریک در خاک خوب‌زهکش، در جلوی حاشیه یا برای پوشش مناطق خالی از گیاهان کاشته شود.

11) Succisa pratensis (چپقه شیطان)

این گیاه بومی بریتانیایی برای نیازهای طبیعی در مرتع یا مناطق وحشی مناسب است، اما به همان اندازه به حدی به حاشیه گیاهان گیاهی اضافه می‌شود. گل‌های آبی بنفش بر روی ساقه‌های بلند و هوایی نگه داشته می‌شوند که به اناقه بالا به آسانی از گیاهان اطراف بلندتر می‌شود.

بسیاری از گیاهان چپقه جذب زنبورها می‌شوند، اما دیوید چپقه شیطان را بهترین گونهٔ پاییزی معرفی می‌کند. راحت می‌توانید از دانه رشد دهید و همچنین یک انتخاب اقتصادی است.

کاشت: در یک حاشیه غیررسمی، منطقهٔ وحشی یا گیاهان وحشی.

12) آربوتوس یوندو (درخت توت فرنگی)

اگر در باغ خود جا برای درخت توت فرنگی دارید، در طول دوره گلدهی از سپتامبر تا نوامبر، از زنبورها پر خواهد بود. گل‌های کوچک شبیه چراغ‌های فانوس، سفید یا صورتی مایل به پررنگ در خوشه‌های جذاب نگه داشته می‌شوند که به زیبایی از روی برگ‌های سبز تیره و براق تاجییده می‌شوند.

این‌ها توسط میوه‌های نارنجی یا قرمز زینتی دنبال می‌شوند، که اگرچه خوراکی هستند، اما بسیار تلخ هستند. این نام گونهٔ درخت را “آربوتوس یوندو” (به معنای “یک‌بار خوردن”) می‌دهد – بعد از اینکه یک بار امتحان کرده‌اید، به طور عمومی دوباره به آن نمی‌پردازید!

با این حال، پرندگان به نظر می‌آید که از مزه تلخ میوه‌ها مراقبت نمی‌کنند و ممکن است وقتی برای زمستان ذخیره می‌کنند از آن‌ها تغذیه کنند. همیشه سبز و به ارتفاع حدود 8 متر و پهنا حدود 8 متر می‌رسد، این یک درخت نمونه زیبا برای باغ‌های کوچک است و یکی از انتخاب‌های برتر هلن است.

کاشت: در یک مکان آفتابی و محافظت‌شده، در پشت حاشیه یا به صورت مستقل. اگرچه بعد از رشد می‌تواند مقاومت کند، درخت‌های توت فرنگی جوان ممکن است به محافظت در زمستان نیاز داشته باشند.

منبع (+)